De gemeente is het schip dat ergens heen moet varen, de kapitein is de burgemeester die wordt bijgestaan door een viertal stuurmannen (vrouwen ontbreken aan boord van het schip) en de stuurlui aan de wal zijn de gemeenteraadsleden, commissieleden, maar vooral ook alle inwoners van Bronckhorst. 

We steken van wal: waar gaan we naar toe?  Als het maar geen stuurloos schip wordt, dat zou vervelend zijn. Waar gaan we naar toe? Tsja, die vraag moet nog beantwoord worden. Misschien krijgen we verderop het antwoord.

Zijn we op tijd vertrokken? Vorige week was het schip ook al veel te laat vertrokken. Laten we hopen dat we nu wel op tijd kunnen vertrekken. Gooi de touwen maar los. Ai, is alles wel aan boord?

Waar bestaat de lading uit?

De vraag is wat er nu op dit moment wel en niet in het ruim ligt: eerst ontvangen we een omvangrijk boekwerk van 128 pagina’s met daarnaast maar gelijk een notitie wijzigingen. En als we het stuk goed begrijpen komen er nog wat stukken later, maar die hebben naar verwachting geen invloed op de financiën. En ja als dat wel het geval is dan zien we dat wel weer bij de eerste tussenrapportage volgend jaar. Ja, zo lusten we er nog wel meer. 

Neem nu de ontbrekende discussie over de toekomst van het Regionaal Bedrijventerrein. Het is toch langzamerhand wel een gotspe dat, vorig jaar gedwongen er een voorziening van 6 ton opgenomen is en er uit de tussenrapportage blijkt dat er extra 9 ton als voorziening getroffen moet worden, maar ook weer in de huidige begroting niets vermeld staat van risico’s. Zelfs niet bij de berekening van het noodzakelijk weerstandsvermogen ontbreekt het RBT als mogelijk risico. Nee, we moeten geloven dat de verliezen van het RBT opgevangen worden door de grote winst die gehaald gaat worden bij het EBT. En ja, we zijn dan natuurlijk te negatief als we daar grote twijfels bij hebben. Welnu, we hadden al twijfels bij aanvang van de operatie en die zijn de afgelopen jaren bepaald niet afgenomen. Zeker ook omdat blijkt dat bedrijfsuitbreidingen, in welke vorm dan ook, niet plaatsvinden op het RBT. Vanuit bedrijfsbelang goed te begrijpen, onbegrijpelijk als je kijkt naar de doelstellingen van het RBT, waar nu kavels onbebouwd blijven en aan de andere kant inwoners geconfronteerd (gaan) worden met overlast van de uitbreidingen. 

Welnu de stuurmannen weten nog niet welke kant ze op moeten en blijven voorlopig maar even in rondjes varen, dat is wel zo veilig. Dan loop je niet het risico tegen de klippen van de kust te lopen.

Maar er is nog meer explosieve lading aan boord:

Iets soortgelijks, maar dan minder van omvang heeft onze fractie grote twijfel bij de positieve bril waardoor gekeken is bij de nog openstaande grondexploitaties. Zo ongeveer elke grondexploitatie eindigt met de zin: we verwachten een positieve afsluiting van de exploitatie. Waarbij dan in het stuk ervoor aangegeven wordt, vervelend maar waar, dat de uitgifte van kavels, of het nu woningkavels betreft of bedrijvenkavels, achterblijft bij de verwachtingen. Inwoners zijn uiteraard niet vergeten welke bedragen gemoeid zijn gegaan met de afkoop van de grote grondexploitaties in het verleden.

Enfin, het kompas schijnt plotseling een andere richting aan te geven. Het is niet duidelijk hoe dat komt en ook de kapitein staat versteld waar we nu naar toe varen, maar ja als ook de stuurmannen en wat stuurlui aan de wal aangeven dat we die richting op moeten dan moet dat maar.

De wijzigingsnota betreft met name een afspraak uit het collegeakkoord: de oude wens van het vorige college (we dachten dat er nu toch een nieuwe bemanning was gekomen, schijn bedriegt) om te komen tot nieuwbouw van brandweerkazerne in Hengelo en dat te combineren met de gemeentewerf. We hebben daar als fractie GroenLinks grote moeite mee. Eerst wordt even voorafgaand aan het begrotingsdebat de nieuwbouw door de raad gejast op een onchristelijk tijdstip waar iedereen aan boord eigenlijk behoort te slapen. Zoals aangegeven hadden wij als oppositie partij nu niet echt de indruk dat dit nog ter discussie staat. Dat is een ding. Wat anders, en feitelijk, nog belangrijker: het ontbreekt het college aan een visie. Het lijkt soms wel premier Rutte die ook bij voortduring roept dat hij geen lange termijn visie heeft. We hebben ingebracht dat het verstandig is om na te denken over de demografische ontwikkelingen binnen de gemeente en over het feit dat steeds meer taken overgeheveld worden naar inwoners, verenigingen en organisaties. Het zou zo kunnen zijn dat de huidige omvang van de gemeentewerf in Hengelo op termijn groot genoeg is om de taken die dan nog op het bordje liggen van de gemeente uit te voeren. Een lange termijn visie dat wordt steeds belangrijker. Wij willen ons als GroenLinks hard blijven maken voor het realiseren van vernieuwende initiatieven voor een groen en sociaal Bronckhorst. En dan dus niet op de oude voet doorgaan.

Aan boord van het schip van de gemeente zijn gelukkig ook passagiers. Sommige zijn slecht ter been, andere passagiers helpen hen om op het dek te kunnen komen en te genieten van het uitzicht.

Vorige week hebben we een debat gehad over het sociale domein. In de beschouwing over 2015 kan dit terrein niet ontbreken. Er zijn zorgen hoe e.e.a. gaat verlopen. En dan niet alleen in Bronckhorst. Ter illustratie citaat uit Trouw van 8 september van Tineke Abma, hoogleraar participatie en diversiteit aan het Vu medisch centrum: “Gemeente en zorgaanbieders zijn in de greep van zoveel mogelijk marktaandeel, macht en budgetten. De werkelijke behoefte, een inclusieve en zorgzame samenleving, waar mensen voor elkaar zorgen en iedereen kan meedoen, verliezen we uit het oog. De morele agenda wordt gekaapt door de bezuinigingen.” Uiteraard hopen we dat de uitwerking in Bronckhorst zo niet uitwerkt, maar helemaal gerust zijn we er niet op. Het debat vorige week toont de grote betrokkenheid van alle fracties is de raad. Ook bezorgdheid over de kwaliteit van de hulpverlening na 1 januari 2015. Gelukkig is het gelukt om the right tot challenge raadsbreed aangenomen te krijgen. Dat biedt kansen voor de alle stuurluit aan de wal die mede de koers van het schip kunnen bepalen.

Waar gaat het schip nu naar toe?

Een nieuw college, nieuwe kansen denken we dan maar. Ook in het collegeakkoord konden we lezen dat het nieuwe college mikt op het faciliteren van initiatieven van inwoners. Zeker ook omdat de overheid zich steeds meer terugtrekt. Van wijzigingen in de bestuurscultuur hebben we nog niet veel gemerkt. Misschien is de tijd daarvoor te kort geweest, dat zou kunnen. Helemaal gerust zijn we hier niet op. We zullen als GroenLinks fractie ook de komende periode blijven komen met voorstellen om initiatieven van onderop kansen te geven. Dat kan variëren van behoud basisschool, uitbreiding van functies in een basisschool bij een integraal kind centrum tot verduurzamen van de woningvoorraad door verstrekken van subsidies energiebesparing.

Zonder koers varen heeft geen zin. Dan kom je nergens uit. Als je niet weet waar je naar toe moet dan doe je maar wat. Je werpt dan af en toe eens een reddingsboei uit, maar daar blijft het dan bij.

Nee, als je echt weet waar je naar toe wil dan vaar je koersvast: de stip op de horizon is dan je doel en daar wijk je alleen van af als duidelijk wordt dat iets meer noordelijk een nog betere bestemming lokt. Laten we hopen dat de te bereiken doelen in 2015 en verder duidelijk worden. In de huidige begroting kunnen we dat niet terugvinden.

De beste stuurlui aan de wal? Ja, die zijn te vinden als je er open voor staat.