De nieuwe rol van Ulrike past haar als een jas!
Op een koude zaterdagmorgen zitten Ulrike ter Braak (fractievoorzitter) en ik (Marijke Melsert, voorzitter van de afdeling) bij elkaar. Ulrike is nu ruim een half jaar fractievoorzitter en ik ben benieuwd hoe dat bevalt en wil haar wat vragen stellen. Mijn eerste vraag: waar ben je blij mee?
Ulrike vertelt:
Ik ben blij met de energie en ideeën binnen onze fractie. Ben ook trots op onze inhoudelijk sterke fractie: het zijn allemaal goede denkers, en ik geef ze graag de ruimte. We hebben een goede portefeuille verdeling en we zijn complementair aan elkaar. Ik vind onszelf als fractie de meest actieve fractie in de raad, omdat we nieuwe ideeën genereren en actief verbinding leggen met de andere oppositiepartijen. Dat krijg ik ook terug uit reacties om ons heen. Herman en René fungeren als stabiele rugsteunen voor de ladies in het front! Of zoals René zei: “onze vrouwen hebben ballen”. Ulrike schiet in de lach.
Ik vraag of ze zich in deze nieuwe positie verbaasd heeft. Peinzend reageert ze: “Deze nieuwe coalitie vaart op 4 jaar beleidsvorming van het vorige college. Er zijn weinig nieuwe plannen, en dat is best bijzonder: ze waren afgelopen 4 jaar zo kritisch op ons en nu gaan ze gewoon door met ons beleid! Ik had meer vernieuwing verwacht en meen ook dat de inhoudelijke ontwikkeling te veel stil staat. Wetenschappelijke kennis en data worden nauwelijks gebruikt, en er ontbreekt vaak visie.” Ze zwijgt, en zegt: “We missen Paul, natuurlijk als mens maar ook omdat het heerlijk was om rechtstreeks informatie vanuit het college te krijgen. Ik mis ‘m ook om zijn inbreng met frisse nieuwe input!”.
Ze vertelt dat het overtuigen van de coalitiepartijen tegenvalt: “We hebben enkele moties gedaan en na veel overleg en gelobby en ogenschijnlijke instemming zwijgt men bij de stemming. Op de inhoud geeft men ons gelijk, maar we krijgen het niet tijdens het stemmen….. erg jammer!“ We vallen stil…. en realiseren ons weer hoe jammer het is dat we niet in de coalitie zijn gekomen. Ulrike vertelt: “Als oppositie partij opereren vraagt dus nog meer gelobby, en het is daarom goed dat we als oppositiepartijen op mijn initiatief een oppositiefeestje hebben gevierd. We zijn blij te zijn gekozen en verantwoordelijkheid te mogen dragen.”
Met de handen in de lucht zegt ze opgewekt: “Maar in deze oppositierol kunnen we weer eigen keuzes maken: de ketens van de coalitie zijn afgeworpen. En naast het bewaken van onze ‘eigen agenda’ zijn we als GroenLinks fractie actief in het verbeteren van de taakvolwassenheid van de raad ten opzichte van de coalitie. Het is echt nodig een zelfbewuste raad te hebben, we moeten onze positie pakken!”
Wat is anders dan voorheen vraag ik. Ze gaat los: “Dat is voor mij het schakelen tussen alle rollen die ik nu bekleed, zowel in de Achterhoekraad, de gemeenteraad, de werkgeverscommissie, het presidium, de fractie, als voorzitter van de inhoudelijk portefeuille sociaal domein, en natuurlijk als partner in de driehoek met de afdelingsvoorzitter en communicatiecoördinator. Ik schaak echt op veel borden tegelijk: heerlijk al deze rollen, ik krijg er energie van!” Enthousiast vertelt ze verder: “ We willen als fractie niet zeuren en zuren, we zetten schouders eronder en willen mensen meekrijgen. Ik wil staan voor wat we zeggen, en onze waarden tonen. Dat is GroenLinks Bronckhorst!”
Tot slot vraag ik of alles aan de orde is geweest. Ulrike denkt even na, en legt uit: “Op dit moment zijn we actief bezig een Jongeren Adviesraad op te richten. Ik denk namelijk serieus dat we als raadsleden van gemiddelde leeftijd besluiten nemen over de wereld straks…. daarom moeten we de mensen betrekken die dan leven. Ik wil dat we hun mening echt ophalen en gebruiken!” Trots deelt ze dat dit de eerste keer wordt dat een gemeenteraadslid een initiatiefvoorstel indient. Want : “Dit is geen motie naar aanleiding van beleid maar een heel voorstel voor nieuw beleid (inclusief verordening, ambtelijke inbedding, budget, theoretisch onderbouwing). Erg mooi!“
We drinken onze inmiddels koud geworden koffie op en Ulrike gaat de kou weer in.
