Voorzitter, dank u wel.
Het is een bijzondere dag vandaag.
Vanmiddag is op het psychiatrie congres in Maastricht officieel door de psychiatrie excuses geboden voor het leed dat veroorzaakt is doordat jarenlang homoseksualiteit als ziekte, als stoornis is beschouwd. Excuses voor het leed dat is geleden tijdens diverse afschuwelijke behandelingen om te ‘genezen’ van de liefde.
En vanavond dienen we in Bronckhorst een motie in voor een regenboogpad.
5 jaar nadat ik in deze raad een warm betoog hield om Bronckhorst regenbooggemeente te laten zijn. De motie die ik toen samen met Arjan de Brouwer van D66 had geschreven werd raadsbreed aangenomen. Ik hoop zó dat we ook vanavond raadsbrede steun krijgen voor deze motie van GBB, GroenLinks, D66 en de PvdA.
Een regenboogzebrapad in Bronckhorst.
Een gaybrapad: is dat nou wel nodig? Moeten we dat nu wel willen?
In de grondwet staat toch al dat jullie alles mogen: trouwen en kinderen krijgen?
Dat jullie niet gediscrimineerd mogen worden? Alles is nu toch geregeld?
Dat het in de wet grotendeels goed geregeld is klopt: goddank.
Maar.. is daarmee de emancipatie, de tolerantie, de zichtbaarheid van onze vrolijk gekleurde gemeenschap afgerond? Nee. En ik zeg dit op basis van mijn eigen ervaringen in het leven. Op basis van ervaringen van andere LHBTIQ+ers. Van vrienden en vriendinnen. Binnen en buiten Bronckhorst.
Want het voelde niet OK toen ik als jonge vrouw om tijdens de feestelijke roze week in Nijmegen kapotte eieren van mijn voorraam moest vegen.
Het deed zeer toen ik een ‘nee’ kreeg op ons verzoek aan het Radboud Ziekenhuis om in aanmerking te komen voor een zaaddonatie. De katholieke kerk wilde haar goedkeuring niet geven, omdat wij een lesbisch stel zijn.
Het is niet OK om als vrouwenstel op buitenlandse reizen onveilige situaties mee te maken. Landen die ik niet meer wil bezoeken, omdat wij niet veilig en welkom zijn.
Wanneer ik in een andere stad de regenboogvlag zie wapperen of over een gaybrapad loop, in Amsterdam, Berlijn, Arnhem, Winterswijk: dan heeft dat effect op mij. Het doet iets met me.
Ik hoop dat wij in Bronckhorst met een regenboogpad ook andere mensen datzelfde goede gevoel gaan geven!
- Voor de puber die worstelt met zijn seksuele geaardheid en er tegenaan hikt om het zijn ouders te vertellen. Ik hoop dat hij zich even minder alleen voelt, wanneer hij over het regenboogpad wandelt.
- Voor de moeder die trots is op haar lesbische dochter, maar ook verdrietig omdat ze haar een makkelijker levenspad had gegund. Ik hoop dat zij zich even gesteund voelt door onze kleuren.
- Voor de vrouw die na 20 jaar gescheiden is, omdat haar ex-man meer voor mannen blijkt te voelen. Dat zij zich gedragen voelt met al haar complexe emoties.
- Voor de opa die zijn transkleinkind zo lief heeft, maar het telkens vergeet om ‘hen’ i.p.v. haar te zeggen.
- Voor de LHBTIQ+ toerist die net als ik zich niet meer overal op de wereld welkom voelt. Voel je welkom in Bronckhorst.
- Voor hen die gevlucht zijn vanwege hun seksuele geaardheid of identiteit uit Afghanistan, Syrië, Egypte, Indonesië, Rusland, Polen en al die 66 onveilige landen: weet dat je veilig bent in Bronckhorst.
Dit pad is voor zoveel mensen. De GroenLinks fractie hoopt dat mensen het met trots bewandelen, zichzelf durven te laten zien, zich gesteund voelen en dragen.
Dit jaar juni vieren we voor de 2e keer de Achterhoek Pride. In alle gemeenten vonden vorig jaar leuke kleurrijke festiviteiten plaats: waaronder een indrukwekkende kerkdienst in Aalten. Helaas was in Bronckhorst niets te doen.
Laten we dit jaar met trots het glas heffen tijdens de opening van een prachtig 7-kleurig regenboogpad in Vorden.
Voorzitter, wat GroenLinks betreft: laten we de liefde in ál haar kleurschakeringen tonen en vieren!
